Τετάρτη 4 Ιουνίου 2008

Αρχή


Το κορμί μυρίζει βρεγμένο ψωμί ψημένο στον ήλιο και στην αλμύρα της θάλασσας.
Γελώ με το μικρό σου καλοσχηματισμένο στόμα,
Τις ουλές που είναι σκορπισμένες στο πρόσωπό σου ακανόνιστα, σημάδια παιδικής μανίας,
Τα μάτια με τον ελαφρύ στραβισμό
Ο δείκτης με το σπασμένο νύχι όλο κάπου δείχνει μα δεν μπορώ να βρώ το που
Τα χέρια δυνατά να μαρσάρουν την μηχανή
Τον εγωισμό να μην αφήνει το συναίσθημα να αφεθεί.
Τις πληγές που δημιουργούν το φράγμα και που κάνουν πιο γοητευτική την ψυχή.

Δεν υπάρχουν σχόλια: